രാത്രി വൈകിയിരുന്നു ഞാന് ഉറങ്ങിയില്ല ഉറക്കം എന്റെ കണ്ണുകളിലേക്കു വന്നു ചേരുംബോഴേക്കും നിന്റെ നിറയുന്ന മിഴികള് എന്റെ ഹൃദയത്തെ നൊമ്പരപ്പെടുത്തുന്നു കാലം പിന്നോട്ട് കുതിച്ചോടുമ്പോള് വഴിയമ്പലത്തിന്റെ മച്ചിന് മുകളില് ചിറകു വിടര്ത്തിയിരുന്ന് കുറുകുന്ന കുഞ്ഞരി പ്രാവ് തനിയെ ഇരിക്കുന്ന നിന്നെ കണ്ട് ഞാന് കൊതിച്ചു,സ്നേഹിച്ചു ദിനങ്ങള് കഴിയെ ചിറകുകള് കുട്ടിപിടിച്ചു എന്റെ കൈക്കുള്ളിലാക്കി എന്നുള്ള അഹങ്കാരം ഞാന് സ്വപ്നം കണ്ടു അതൊരു സ്വപ്നം മാത്രമാണെന്ന് എന്റെ മനസ്സ് തിരിച്ചറിഞ്ഞില്ല ഞാന്...ചില നിമിഷങ്ങളില് ഞാനല്ലാതെയായി മാറി കൌമാരവും ബാല്യവും നീ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നെന്ന് സങ്കല്പിച്ചു ഭാവനക്ക് എന്നും എനിക്ക് മാര്ക്ക് വീഴാറുണ്ട്. ഞാന് നിനക്കെന്റെ മനസ്സില് ഒരുക്കിയൊരു സ്നേഹാര്ദ്രമായ പളുങ്ക് പാത്രത്തില് നിന്നെ ഞാന് സുക്ഷിച്ചു എന്റെ സ്വകാര്യ സമ്പത്തായി സ്വകാര്യ സ്നേഹമായി എന്റെ ഐശ്വര്യമായി എന്റെ എല്ലാമായും. നെയെന്റെ സ്നേഹം കൊണ്ട് വീര്പ്പു മുട്ടുമ്പോള് പതിയെ ചിറകുകള് അടര്ത്തി പറന്നകന്നു കൊള്ക പക്ഷേ ഞാനറിയാതെ ആയിരിക്കണമെന്ന് അപേക്ഷ. നീ പറന്നകന്നാലും എന്റെ ഹൃദയ വനിയില് നീയെന്ന കുഞ്ഞരിപ്രാവ് ചിറകടിച്ചു പറന്ന് കൊണ്ടേ ഇരിക്കും എന്റെ ശ്വാസം നിശ്ചല മാകുംവരേ...ഒന്നുകൂടി ഇനി ഞാന് അറിയരുത് ആ മിഴികള് ഒരിക്കലും നിറഞ്ഞതായി പുഞ്ചിരികള് പെയ്തിറങ്ങുന്ന പേരറിയാത്തൊരു മലര്വാ ടിയായ് നീ എന്റെ കൂടെ വേണം നിനക്ക് മടുപ്പുളവാക്കും വരേ......
മനസ്സില് വിങ്ങി പൊട്ടുന്ന അക്ഷര കൂട്ടങ്ങള് ഞാനൊരു സ്വകാര്യ പുസ്തകമായ് ഇവിടെ കുറിക്കുന്നു.. കൂടുതല് വായിക്കാന് എന്റെ മറ്റൊരു ബ്ലോഗ് മിഴിനീര്
സാബി ബാവ