രാത്രിയുടെ മധ്യവും കഴിഞ്ഞു.
ജീവജാലങ്ങളെല്ലാം നിദ്രയിലാണ്ടു എന്നിട്ടും ഹൃദയത്തിന് ജാലക വാതിലില് നീ വിട്ടകലാതേ..ചിരിതൂകുന്നു
ചിറകൊടിഞ്ഞൊരു തുമ്പിപോല് ഞാനിന്ന് പ്രണയത്തിന് ഭിക്ഷാ പാത്രവും നീട്ടി നിന്റെ ഹൃദയ കവാടത്തിങ്കല് കാവലിരിക്കയായിരുന്നു മെയ്യില് നീയെന്ന ലഹരി പടരുകയാണ് ഞാനതില് കുളിരുന്നു ജലശയ്യയില് ഉള്ളൊരു ആമ്പല് പൂപോല്.
പെയ്തൊഴിയുന്ന മഴപോലെ നിന്നോടെനിക്കുള്ള പ്രണയം.
നിനക്കറിയാമോ ഇന്നലകള് എന്നെ കൊഞ്ഞനം കുത്തുന്നത് നീയെനിക്ക് കൂട്ടില്ലാത്തതിനാലാണ്. നീ നോക്കൂ പകലന്തിയാകുവോളം പ്രണയിക്കുന്ന ആകാശവും ഭൂമിയും പിരിയും നേരം കരയുന്നു. സന്ധ്യയുടെ കവിളുകള് ചുവക്കുന്നത് കണ്ടില്ലേ ...അതുപോലെ ഇന്നലെ നീ പിരിയുമ്പോള് ഞാന് ഒരുപാട് കരഞ്ഞു.ഹൃദയം വിങ്ങി.എന്റെ മനസ്സ് നീ അറിയാതെ പോയി നീയെന്ന പുഷ്പം സുഗന്ധ വാഹിനിയാണ് എനിക്കതിന്റെ മാദക ഗന്ധം എന്റെ ശരീര ത്തിലൂടെ പടര്ത്തണം പൂവിന് മധു നുകരണം അല്പാല്പമായി നിന്റെതാകണം എന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പുകള് നീയറിയണം
മനസ്സില് വിങ്ങി പൊട്ടുന്ന അക്ഷര കൂട്ടങ്ങള് ഞാനൊരു സ്വകാര്യ പുസ്തകമായ് ഇവിടെ കുറിക്കുന്നു.. കൂടുതല് വായിക്കാന് എന്റെ മറ്റൊരു ബ്ലോഗ് മിഴിനീര്
സാബി ബാവ